Walery Pisarek

Walery Pisarek – prof. dr hab., językoznawca, o specjalnościach: komunikowanie masowe, socjolingwistyka. Wykłada na Uniwersytecie Jagiellońskim (Komunikowanie międzynarodowe, Media na świecie, Historię powszechną dziennikarstwa, Teorie i doktryny komunikowania masowego), w Papieskiej Akademii Teologicznej (Retorykę dziennikarską) oraz Wyższej Szkole Pedagogicznej (Etykę dziennikarską i Retorykę dziennikarską). Był założycielem i kierownikiem studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Jagiellońskim (1973–1983), dyrektorem / kierownikiem OBP (1969–2000). W latach 1965–1966 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. W 1966 r. uzyskał doktorat nauk humanistycznych w WSP. Od 1957 r. był członkiem, w latach 1976–1990 wiceprzewodniczącym IAMCR/AIERI, a w latach 1970–1990 przewodniczącym Sekcji Bibliograficznej tego stowarzyszenia; członkiem ICA od 1992 r., Deutsche Gesellschaft fur Publizistik und Kommunikationwissenschaft od 1975 r., członkiem zespołu ekspertów UNESCO ds. badań nad komunikowaniem (1972–1974); członkiem od 1974 r., a w latach 1974–1992 wiceprzewodniczącym Komisji Prasoznawczej PAN; członkiem od 1966 r., a w latach 1991–1996 przewodniczący Komisji Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN, członkiem od 1966, a w latach 1991–1996 przewodniczącym Komisji Językoznawstwa PAN w Krakowie. Znalazł się w składzie: Polskiego Towarzystwa Językoznawczego (1968–), Narodowej Rady Kultury (1986–1990), Rady Prasowej (1986–1989), od 1993 r. był wiceprzewodniczącym, a od 2001 r. przewodniczącym Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego. Jest także honorowym członkiem Wspólnoty Badaczy Uniwersytetu w Wolverhampton (1995–) przewodniczącym (1996–2000), a od 2001 r. honorowym przewodniczącym Rady Języka Polskiego, członkiem Prezydium Rady Upowszechniania Nauki przy Prezydium PAN (1997–), członkiem rad redakcyjnych lub kolegiów periodyków: „Zeszyty Prasoznawcze” (redaktor naczelny), „Mass Communication Yearbook” (Sage, 1979–1990), „Journal of Communication” (1978–1990), „Chasqui” (1978–1984), „Le Reseau – The Global Network” (1995–), „Journalism Studies” (1999–). Do jego ważniejszych publikacji książkowych należą: Retoryka dziennikarska (1970, 1975, 1988), Frekwencja wyrazów w prasie (1972), Prasa nasz chleb powszedni (1978), Słowa między ludźmi (1986), Analiza zawartości prasy (1984), Who Is Who in Mass Communication (współautor, 1990), Polszczyzna 2000 (redaktor, 1999), Nowa retoryka dziennikarska (2002, książka nagrodzona Śląskim Wawrzynem Literackim 2002), Polskie słowa sztandarowe i ich publiczność (2002), Słownik terminologii medialnej (red., 2006), Wstęp do nauki o komunikowaniu (2008). Jest też autorem popularnych słowników ortograficznych. Opublikował kilkanaście innych książek oraz ponad 400 artykułów w naukowych czasopismach polskich i zagranicznych. W 2011 r. został doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. [2012]