Scripta Classica. Vol. 7

Na prezentowaną publikację składają się teksty opisujące różnorodne aspekty kultury starożytnej. Motywem przewodnim 7 tomu Scripta Classica jest natomiast przeświadczenie autorów o szczególnym miejscu zajmowanym przez filologię klasyczną wśród innych nauk humanistycznych. Książkę otwiera artykuł T. Aleksandrowicza Nosce te ipsum, napisany dla uczczenia 40-lecia naukowej działalności Profesora Józefa Sieronia, wybitnego grecysty, który w znacznym stopniu wpłynął na kształt śląskich badań nad starożytnością. Przeprowadzona przez A. Wilanowskiego szczegółowa analiza występujących w pierwszej księdze Iliady czasowników w stronie biernej, stanowić może dobre wprowadzenie do reinterpretacji kategorii przechodniości w kontekście dzieła Homera. E. Kurek z kolei przybliża czytelnikom bogactwo poetyckiego języka, tworzącego w II w. n.e. greckiego poety, Oppiana z Korykos. Religioznawcze wątki wprowadza do tomu artykuł P. Piwowarczyka dotyczący literackich odzwierciedleń żydowskiego Święta Szałasów w pismach pogańskich autorów, takich jak Plutarch czy Tacyt. Tekst A. Sowińskiej, w którym przedstawiona została jedna z teorii na temat źródeł filozofii Hermesa Trismegistosa, stanowi oczywisty przykład interdyscyplinarności filologii klasycznej, która jest doskonałym „narzędziem pomocniczym” archeologii śródziemnomorskiej. Publikację zamykają dwie próby przekładu. A. Krawczyk wierszem trzynastozgłoskowym oddała, zawierające deskrypcje rzymskich bóstw, fragmenty Panegiryków Klaudiana. Wieńczący tom przekład rozdziału z Natury i Greków E. Schrödingera to doskonały dowód na to, że dla umysłów tak wybitnych, jak austriacki fizyk, problemu nie stanowi ominięcie – jak ujmuje to autor przekładu M. Szczurowski – „sztucznego i zasadniczo błędnego podziału na nauki ścisłe i humanistyczne”.