Polskie szkolnictwo powszechne województwa śląskiego (1922-1939)

W pracy podjęto problemy dotyczące funkcjonowania szkolnictwa powszechnego w  międzywojennym województwie śląskim. Przedstawiono w niej organizację i funkcjonowanie administracji szkolnej tego terenu, stan śląskiego szkolnictwa powszechnego  i jego bazę, liczbę uczniów tych szkół łącznie z ich  promocją i frekwencją oraz możliwości realizacji przez nich nauki. Zamieszczono również działania zmierzające do unifikacji organizacyjno-programowej tego typu szkolnictwa podejmowane do 1932 r. oraz specyfikę wdrażania do niego założeń reformy jędrzejewiczowskiej, a także przedstawiono spór o oblicze wyznaniowe szkolnictwa powszechnego funkcjonującego w części górnośląskiej województwa śląskiego. Problem ten ukazano mając na uwadze stosunek do zachowania katolickiego oblicza szkolnictwa powszechnego: władz politycznych i szkolnych, Kościoła rzymskokatolickiego oraz organizacji związkowych śląskiego nauczycielstwa. Podniesiono w niej również problemy dotyczące pracy i życia śląskiego nauczycielstwa, łącznie z ich pragmatyką, uposażeniem i tzw. ustawą celibatową uniemożliwiającą śląskim nauczycielkom-mężatkom wykonywanie zawodu.

Praca adresowana jest do tych, których interesuje funkcjonowanie autonomicznego szkolnictwa w międzywojennym województwie śląskim, a zatem do studentów, osób interesujących się historią szkolnictwa i regionu.