Po prostu pracować. Pamięci Jolanty Wadowskiej-Król (zm. 18 czerwca 2023)

Wszystko zaczęło się od reportażu Ołowiane dzieci Michała Jędryki. Jego bohaterka, odważna Królowa z Szopienic, postanowiła uratować przed ołowicą dzieci. Jędryka opisywał nie tylko heroiczną działalność Jolanty Wadowskiej-Król w latach siedemdziesiątych XX wieku, ale i swoją własną, niełatwą biografię ocalałego. Później potoczyło się wszystko już bardzo szybko. Władze rektorskie Uniwersytetu Śląskiego i Senat podjęły decyzję o przyznaniu Jolancie Wadowskiej-Król doktoratu honoris causa, Lucyna Sadzikowska jako pierwsza spośród nas poznała Panią Doktor i przeprowadziła z Nią rozmowę, i tak zaczęła się przyjaźń Królowej z Uniwersytetem Śląskim. Przyjaźń, dzięki której Jolanta Wadowska-Król przyjmowała zaproszenia na spotkania, opowiadała publicznie o swoich doświadczeniach, inspirowała nas do podążania Jej śladem, podsuwała tematy badawcze. Dzięki Jej dobroczynnemu wpływowi na naukę wiele się w Uniwersytecie zmieniło – powstały duże, interdyscyplinarne zespoły zajmujące się wpływem hutnictwa na środowisko i kulturę Szopienic, zintensyfikowało się także zainteresowanie płynącą przez tę dzielnicę Rawą. Ale przede wszystkim staliśmy się czujni na to, czym był i może być ołów – nie tylko dla przemysłu i kultury, ale przede wszystkim dla ludzkiego i dziecięcego zdrowia.

Numer „Narracji o Zagładzie”, który powstał w 2021 roku z myślą o upamiętnieniu tego DHC, próbował odpowiedzieć na pytanie, czy pod wpływem działalności Huty Metali Nieżelaznych mogło dojść pod koniec XX wieku na Śląsku do ekobójstwa. Działalność Pani Doktor Jolanty Wadowskiej-Król, Jej odwaga i siła, sprawiły, że uratowanych zostało wówczas bardzo wiele dzieci i nie doszło do najgorszego… Wiemy, że numer specjalny „NoZ” był dla Niej ważny. Dzieląc się nim z Państwem dzisiaj, chcemy wszystkich zaprosić do tego, by w swoich działaniach szukali inspiracji u Jolanty Wadowskiej-Król, w Jej słowach wypowiedzianych na otwarcie numeru: „Po prostu pracowałam”.