Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje. T. 1

Autorzy zamieszczonych w książce tekstów spoglądają na twórczość Brzozowskiego w świetle nowoczesnych metodologii, uwzględniając nie tylko perspektywę historyczno- i teoretycznoliteracką, ale także antropologiczną, historiograficzną czy socjologiczną i polityczną. Pisarstwo Brzozowskiego, plasujące się na przecięciu krytyki, powieściopisarstwa, filozofii, antropologii kultury i historii idei, autorzy tomu uznają za jedną z najwcześniejszych i najważniejszych manifestacji nowoczesnej, krytycznej literatury, w ramach której pisanie staje się sposobem doświadczania, aktem samowiedzy i uprzywilejowanym dyskursem społecznym. W ten sposób pisarstwo Brzozowskiego przeformułowało jedną z kluczowych dla nowoczesnej świadomości literackiej opozycji autonomii i zaangażowania, dając wpływowy przykład „literatury czynnej”, „autogeneratywnej”, samozwrotnej, heterogenicznej, a więc literatury, która definiowała się w kategoriach performatywnych.