Temat książki stanowi problematyka związana z konstruktywizmem literackim. Autorka, przywołując utwory polskich twórców awangardowych, choćby Peipera, Przybosia, Brzękowskiego, Kurka, stara się ukazać charakter Srečka Kosovela, poety funkcjonującego w ramach słoweńskiej awangardy historycznej, i wpisać ją w szerszy kontekst europejskich ruchów pierwszej połowy XX wieku.
W prezentowanej pracy ukazana została odrębność poezji Kosovela nie tylko na tle jugosłowiańskim czy rosyjskim (A. Flaker, J. Greko), lecz także polskim. Poruszone zostały centralne w dwudziestowiecznej poezji zagadnienia: reprezentacja poetyckiej rzeczywistości, poetyka konceptualizacja widzenia, relacja podmiot — przedmiot, poetyckie doświadczenie ruchu oraz rola poety i jego oczekiwania poetyckie.
W jednym z rozdziałów pracy: Między konsami a całkami, Autorka przedstawiła analizę i interpretację konsów Kosovela, charakterystycznej dla jego poszukiwań formy parogatunkowej.
