Zjawisko intertekstualności, polegaj,ace na absorbcji i przekształcaniu jednego tekstu w inny, występuje w literaturze francuskiej i frankofońskiej od średniowiecza po czasy współczesne. G. Genette wymienia klasyczne sposoby przekształcania tekstów, takie jak parodia, plagiat, pastisz. Ale nawet krytyk nie jest w stanie przewidzieć różnorodności form, jakie może przybrać „napisanie na nowo” własnego lub cudzego tekstu.
O takich zaskakujących przekształceniach form gatunkowych, zmianach rejestrów i inwersjach form literackich piszą autorzy tekstów zamieszczonych w prezentowanym zbiorze.
Do analizy zjawiska réécriture badacze wybrali utwory z różnych epok, gatunków i rejonów geograficznych, między innymi: średniowieczne powieści pisarzy burgundzkich, powieść J. Verne’a Mathias Sandorf, powieści Emila Zoli, opowiadania Charles’a Nodiera, poezje Artura Rimbauda, dramaty Paula Claudela, Eugéne’a Ionesco i Antonin Artauda, powieści pisarzy afrykańskich.
