Sukub

Sukub jest piątą powieścią Vlada Žabota (ur. 1958), licząc od debiutanckiego zbioru opowiadań Bukovska mati z 1986 roku, wyraźnie zapowiadającego – jak się okazało z perspektywy czasu – jego dalszą twórczość. Niedługo po jej słoweńskim wydaniu, w 2003 roku, ukazał się angielski przekład. W tym roku zostanie opublikowana w Lublanie jego najnowsza książka Ljudstvo lunja („Plemię Jastrzębia Bagiennego”).
Tytuł wskazuje na jeden z głównych tematów prozy Vlada Žabota: rolę libido w kształtowaniu się tożsamości jednostki niezależnie od czasu i przestrzeni, które mogą obniżać jego poziom, ograniczać, zakłamywać. Sukkub to demon żeński dręczący mężczyzn swą piękną powierzchownością. On to powoduje zatracenie się bohatera w wielości obrazów, jakich dostarcza współczesna cywilizacja, choć także w inny sposób obecnych w rzeczywistości rustykalnej.
Odpowiedź Žabota na globalizację charakteryzuje wiara w to, że dostrzeganie świata, jego doznawanie i kategoryzowanie w równym stopniu zależą od zakorzenienia jednostki w określonej rzeczywistości i od uwarunkowań psychicznych. Rzeczywistość ma swój wymiar unifikujący – globalny, i wyróżniający – lokalny, które składają się na przestrzeń zewnętrzną, wzajemnie się motywując w sferze mentalnej, w stanie psychicznym człowieka i jego wyobraźni.