Odczytywanie śladów. W kręgu dwudziestowiecznego autobiografizmu

Na pracę składa się dziewięć szkiców zawierających omówienie różnorodnych form autobiograficznych powstałych w latach 1910–2004 i obrazujących uwikłanie autorów w odmienne konteksty historyczne, egzystencjalne, polityczno-społeczne i komunikacyjne. I tak, znalazł się tu tekst oPamiętniku Stanisława Brzozowskiego, Wspólnym pokoju Zbigniewa Uniłowskiego, Dzienniku Witolda Gombrowicza, o wyborze intymno-politycznych zapisków, czyli Dzienniku Mieczysława Jastruna, o przedmiotowym Pamiętniku Pawła Jasienicy, o cyklu felietonów Z dnia na dzień Jerzego Andrzejewskiego, rzymskich Przeźroczach Marii Kuncewiczowej, o pisanym przez wiele lat do szuflady Dzienniku Zygmunta Mycielskiego i wreszcie o Polce i Europejce Manueli Gretkowskiej.

Autorka zebrała teksty mające formę pamiętników-testamentów, które sąsiadują z powieścią debiutanta, dziennikowe zapisy emigranta zaś z autobiografią poddaną fikcjonalizacji. Każda obrana przez twórcę forma wynika z sytuacji komunikacyjnej, a w każdej z nich tożsamość autora jest trajektorią, której spójność zależy od refleksyjnego odniesienia do szerszego środowiska społecznego. Prywatność to rdzeń wypracowanej tożsamościowej narracji, która ma wymiar moralny.