Mistyczny sens mitu w „Królu-Duchu” Juliusza Słowackiego

Prezentowana publikacja jest próbą interpretacji Króla-Ducha Juliusza Słowackiego. Autorka w centrum uwagi stawia fascynujące romantyków symbole i obrazy mityczne, które Słowacki potraktował w sposób szczególny. Gromadzi je, przekształca, a wreszcie rozbija ich strukturę po to, by ujawnił się ich mistyczny sens. Do prezentacji motywów mitycznych zastosowano tutaj metodę fenomenologicznego opisu objawiana się sacrum (Gerardus van der Leeuw, Mircea Eliade), zaś odsłonięciu wymiaru mistycznego służy tu hermeneutyka, zarówno w wersji najstarszej (Orygenes), jak i współczesnej (Paul Ricoeur).

W kolejnych rapsodach Króla-Ducha na poziomie sensu mitycznego odsłaniają się kolejne etapy mitu kosmogonicznego: począwszy od „epoki ciemnej”, przez stworzenie światła, aż do budowania świata. Na poziomie mistycznym odpowiadają im kolejne etapy rozwoju duchowego – od oczyszczenia, przez oświecenie, do zjednoczenia. Rozwojowi ducha towarzyszy doskonalenie materii - od ciemnej i ciężkiej, zniewalającej ducha, aż do świetlistej, całkowicie poddanej duchowi. Przemiana materii pokazana jest w Królu-Duchu w sposób bliski teologii ikony. Autorka podejmuje również interpretację motywów misteryjnych, przedstawiających przemiany tytułowego Króla-Ducha od doświadczenia egzystencji zamkniętej, aż do pełnej wolności. Mistycznym wymiarem jest tutaj misterium samoświadomości, pojęte jako droga do odkrywania w sobie obrazu Boga.