Znaki korektorskie
Jak wszystko w edytorstwie i typografii, również sposób wprowadzania/ nanoszenia zmian w wydrukowanym tekście jest uregulowany przyjętą normą. Nanosząc poprawki, stosujemy znaki korektorskie określone normą PN-72/P-55036. Ich stosowanie pozwala uniknąć nieporozumień pomiędzy osobami odpowiedzialnymi za pracę nad przygotowaniem publikacji do druku. Oczywiście jest to tylko środek do tego, aby nasze poprawki zostały właściwie zrozumiane i choć na początku znaki korektorskie mogą się wydawać nieco skomplikowane, to bardzo szybko docenimy ich walory. Oto przykład zastosowania podstawowych znaków korektorskich w praktyce:
Poniżej przedstawiamy najważniejsze znaki korektorskie, warto jednak zapamiętać dwie ważne zasady. Po pierwsze, znak korektorski wstawiamy w tym miejscu tekstu, w którym występuje błąd, następnie powtarzamy znak na marginesie wydruku a obok niego podajemy, w jaki sposób poprawić błąd. Po drugie, staramy się podawać poprawki na marginesie przy wierszach, w których występują błędy - jeśli błąd występuje w linijce drugiej kolumny tekstu, na marginesie wstawiamy znak i legendę na wysokości tejże linijki.
Typy błędów:
1. Zamiana lub wstawienie litery w wyrazie, znaku lub cyfry (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)
2. Zamiana kilku kolejnych liter lub całych wyrazów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)
3. Usunięcie zbędnej litery, wyrazów, wierszy lub innych elementów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)
4. Wstawienie jednego lub kilku wyrazów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)