Niejednokrotnie wydaje się nam, że wiele przeczytaliśmy już na ten temat, oglądaliśmy filmy, nauczyliśmy się na lekcji historii, a jednak za każdym razem książka poświęcona tej tematyce porusza nas do głębi, wstrząsa, zmusza do współprzeżywania i namysłu nad złem, okrucieństwem i ludobójstwem […].
Książka ukazuje los dzieci w KL Auschwitz-Birkenau, przypomina, wstrząsa, daje świadectwo zagłady – nie tylko fizycznej, ale i moralnej. Jak wskazuje autorka, ten temat nie był wcześniej socjologicznie problematyzowany. Z dokumentów, zapisów, różnorakich źródeł nie wydobywano podmiotu jakim było dziecko i jego socjalizowanie się w warunkach obozowych; nie poświęcano mu odrębnej, dogłębnej, wielozakresowej analizy. Autorka bazuje na źródłach zastanych, m.in. na wydanych wspomnieniach Ocalonych Dzieci Oświęcimia oraz własnych badaniach prowadzonych z Ocalonymi. Po latach dociera do bezpośrednich świadków, przeprowadza z nimi wywiady, które pozostają w archiwum Muzeum.
Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Slany
Autorka szczegółowo odtwarza świat dzieci, które trafiły do obozu koncentracyjnego na różnych etapach swojego życia. Rekonstruując rzeczywistość lagru w jej wymiarze materialnym, interakcyjnym i symbolicznym (ideologicznym i normatywnym), konsekwentnie przyjmuje punkt widzenia byłych więźniów. Oddając im w wielu miejscach głos, ukazuje ich sposób postrzegania i przeżywania otaczającej rzeczywistości i sposoby radzenia sobie z obozową codziennością. […]
Podsumowując trudną, dotychczas słabo zbadaną problematykę dzieciństwa obozowego, Wanda Witek-Malicka swoją pracą wzbogaca socjologiczną wiedzę o warunkach życia i relacjach społecznych w świecie lagru oraz o długofalowych skutkach pobytu w obozie. Styl i język pracy, w tym przede wszystkim oddanie głosu ocalonym, sprawia, że może być ona interesująca i zrozumiała dla szerokiego kręgu czytelników.
Z recenzji prof. dr hab. Kazimiery Wódz
