Pobudzić a zostać pobudzonym. Emocje w polityce

Współczesna polityka wydaje się odchodzić od standardów racjonalnego wnioskowania, kładąc nacisk na retorykę emocji. Odwołania afektywne wykorzystywane są nie tylko do przedstawiania wizerunku partii, prezentowania programu politycznego i wizji rozwoju państwa, ale także do tłumaczenia społeczeństwu skomplikowanych problemów społeczno-ekonomicznych. Zarzucany brak głębszej refleksji wśród obywateli na temat koniecznych reform w polityce zatrudnienia, sferze podatków, przywilejów socjalnych i szeregu pozostałych dziedzin jest systematycznie pogłębiany przez ich konstruktorów. Język polityki zastąpiony zostaje literą emocji. Prezentowane rozważania ujmują ów problem z perspektywy oddolnej, jaką stanowi punkt widzenia wyborcy. Emocjonalność traktowana jest tutaj dwojako. Po pierwsze – jako sposób postrzegania emocjonalnych przekazów politycznych, po drugie – jako predyspozycja do przeżywania wybranych afektów. Część teoretyczna skupia się wokół wyjaśniania specyfiki procesów emocjonalnych i ich wpływu na zachowania człowieka oraz umiejscowienia emocji w przestrzeni przekazów ugrupowań partyjnych. Dotyka również charakterystyki elektoratów głównych partii politycznych, uwzględniając ich socjodemograficzny i psychologiczny wymiar. W części empirycznej znajdują się wyniki badań, zrealizowanych w celu skonstruowania profili poszczególnych grup wyborców z perspektywy ich dyspozycji emocjonalnych, w oparciu o zmienne: negatywnej emocjonalności, hamowania społecznego i dyspozycyjnego optymizmu. Oddana do rąk czytelnika praca jest próbą wyjaśnienia roli czynnika, który zdaje się dominować we współczesnej przestrzeni polityki.