„Postscriptum Polonistyczne” 2012, nr 2 (10): Dydaktyka, glottodydaktyka – miejsca wspólne

Opracowania prezentowane w tomie powstały z przekonania, że podjęcie wspólnych działań zmierzających do integracji myśli wszystkich, którym bliskie są problemy kształcenia polonistycznego, ma w dobie przemian społeczno-kulturowych głębokie uzasadnienie. Odbiorcy tomu mają więc okazję uczestniczyć w wymianie poglądów literaturoznawców, językoznawców, dydaktyków języka polskiego i glottodydaktyków na temat wykorzystania dorobku dydaktyki polonistycznej w nauczaniu języka polskiego jako obcego, a także dorobku glottodydaktyki do urozmaicenia nauczania języka polskiego w szkołach w Polsce, a także poznać obszary refleksji zaszczepiane w ramach dyskursu dydaktycznego.

Takie ujęcie decyduje o nowatorstwie problematyki i sposobów jej przedstawienia w artykułach, wywiadach i sprawozdaniach prezentowanych w tomie. Redaktorzy zapraszają zatem do lektury nowego „Postscriptum Polonistycznego” – zeszytu, w którym wskazane „miejsca wspólne” dydaktyki i glottodydaktyki stanowią dowód na to, że język ojczysty czy też obcy, podobnie jak myśl, nie znają granic – szerokie  grono odbiorców: wszystkich, dla których kształcenie polonistyczne jest istotnym ogniwem współczesnej edukacji.