Z rozważań nad procesem powstawania stereotypu Żyda, jego żywotnością i mocą oddziaływania zrodziła się idea konferencji, zorganizowanej przez Zakład Wiedzy o Teatrze Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (20-22 maja 2002 roku). Jej pokłosiem jest prezentowana książka. Została ona podzielona na pięć części, zatytułowanych: Z perspektywy historii, Z lektury dramatów, Z dziejów teatru, Punkty widzenia krytyki teatralnej, Suplement. Znalazły się tu teksty dotyczące postrzegania postaci Żyda w polskim dramacie, zaprezentowano inscenizacje utworów o tematyce żydowskiej granych zarówno na scenach żydowskich, jak i polskich, wreszcie przedstawiono punkty widzenia, postawy, sądy krytyków oraz prasy. Nieprzypadkowo znalazły się też w tomie rozprawy historyków, wszak dramat, teatr, krytyka żywią się dziejami narodowymi. W świetle zdarzeń historii dokonania literacko-teatralne nabierają nowych znaczeń i własnego blasku.
Materiał zgromadzony w niniejszym tomie wpisuje się nie tylko w dotychczasowe badania polskiej i żydowskiej kultury teatralnej, ale także w nurt badań świadomości społecznej. Toruje także — jeśli tak wolno rzec — ścieżki badaniom kulturologicznym, wychodzącym poza teatr w świat religii, mitów i symboli. Tom odsłania wiele nowych aspektów twórczości dramatycznej i teatralnej, objaśnia nieznane bądź słabo poznane tematy polsko-żydowskie.
