Dwa guziki. Norwid i ewolucjonizm

Norwid w wielu swoich utworach (m.in. Fabulizm Darwina, Ostatnia z bajek), Notatkach z mitologii, a także listach kierowanych do przyjaciół, próbował określić swoje stanowisko wobec ewolucjonizmu, którego rozkwit, zdaniem wielu uczonych przypadał na lata 1860-1890. Wiersz Dwa guziki (z tyłu), przy pełnym rozpoznaniu jego wartości artystycznej, można traktować również jako liryczną, a zarazem ironiczną wykładnię założeń i strategii poznawczych klasycznego, dziewiętnastowiecznego ewolucjonizmu. Norwid nie tylko dokonuje tu krytyki pewnych stanowisk, ale i dopomina się o nowy kształt formującej się właśnie za jego czasów antropologii. Książka zainteresować może nie tylko miłośników twórczości Norwida, ale także wszystkich tych, którym nieobce są rozważania Edwarda Burnetta Tylora na temat kultury i cywilizacji.